Μεγάλη Παρασκευή....

Ένα μικρό μονάχα σημάδι στις στάχτες 
το δάκρυ που κύλησε.
Ένα ασήμαντο γκρίζο σημάδι στην παλέτα 
του κόσμου Σου.
Πόσο χαμηλά να κατέβεις για να Σε φτάσω;
Με τι δύναμη να υψωθώ εγώ;

Κι η ανάσα αδύναμη να σέρνει τον ύμνο.
Κι η πλάτη αγόγγυστα να φέρει τον πόνο.
Το βλέμμα θολό να σκίζει τα σύννεφα.
Χάθηκες,Θεέ μου
ή χάθηκα εγώ;

Έστω για λίγες στιγμές το δρόμο Σου να βαδίσω.
Έστω για λίγες στιγμές το βάρος Σου να κουβαλήσω.
Έστω για λίγες στιγμές τα υπέροχα επίγεια
ν' απαρνηθώ.

Μαζί με τον ουρανό Σου, δες, κλαίω κι εγώ...

13-4-12
Ε.Ε